Παρουσίαση του ιστορικού βιβλίου <ΝΑΞΙΑΚΑ ΑΓΛΑΟΣΘΕΝΟΥΣ>

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ: ΝΑΞΙΑΚΑ ΑΓΛΑΟΣΘΕΝΟΥΣ
Την Κυριακή 26 Απριλίου (και ώρα 21:30) στο Café-Πολυχώρος “ΑΙΤΙΟΝ”, (Τζιραίων 8-10, εγγύτατα στη στάση μετρό “Ακρόπολις”, τηλ. 2130256666) θα παρουσιαστεί το βιβλίο «ΝΑΞΙΑΚΑ ΑΓΛΑΟΣΘΕΝΟΥΣ» από τον συγγραφέα Χρήστο Σιδερή και τις εκδόσεις “Αμόνι”, για πρώτη φορά στην Αθήνα.
Πρόκειται για ιστορικό βιβλίο που εξετάζει διεξοδικά και εμπεριστατωμένα την ιστορία της Νάξου από την Παλαιολιθική εποχή (Μέση Παλαιολιθική 260.000 μέρες πριν από σήμερα) μέχρι τη ρωμαϊκή 330 μ.Χ. με ιδιαίτερη ανάλυση για τις δύο περιόδους υψηλής ακμής του νησιού, την πρώιμη εποχή του Χαλκού ή Πρωτοκυκλαδική και την αρχαϊκή εποχή (750-490 π.Χ.).
Εκτός από αρχαιολογικές και ιστορικές πηγές ο συγγραφέας διαχειρίζεται την μυθολογία ως μυθιστορία, κατορθώνοντας να ενσωματώσει όλο το υλικό σε μία συνεχή αφήγηση, όπου η μυθιστορία αντιμετωπίζεται και ερμηνεύεται ισότιμα με τις υπόλοιπες πηγές. Επίσης, το βιβλίο καταγράφει τεκμηριωμένα ιστορικά γεγονότα που γράφονται για πρώτη φορά σε ένα βιβλίο για τη Νάξο!
Τα “Ναξιακά Αγλαοσθένους” πήραν το όνομα τους από τον Νάξιο ιστορικό Αγλαοσθένη, το έργο του οποίου –με εξαίρεση λιγοστά αποσπάσματα- έχει χαθεί, υπονοώντας ότι αυτό είναι ένα βιβλίο από Νάξιο ιστορικό που δεν αντιμετωπίζει τη Νάξο ως μία επαρχία της περιφέρειας, αλλά ως ένα από τα σημαντικότερα πολιτισμικά κέντρα της αρχαιότητας, ιδιαίτερα κατά την πρώιμη εποχή του Χαλκού και την αρχαϊκή περίοδο.
Το Ναξιακά Αγλαοσθένους το 2015 θα κυκλοφορήσει μόνο στα βιβλιοπωλεία της Νάξου και στην Αθήνα, αποκλειστικά στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων «ΑΜΟΝΙ», Ανταίου 2 & Δεινοχάρους 1, Πλατεία Μερκούρη, Άνω Πετράλωνα, Αθήνα.




ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Χρήστος Σιδερής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968, ωστόσο η πατρογραμμική του καταγωγή είναι από την Κόρωνο Νάξου. Σπούδασε Οικονομικά και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο ΤΕΙ Πάτρας και στην Πάντειο Σχολή αντίστοιχα. Έχει βραβευτεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (Α΄ Βραβείο στον διαγωνισμό του <Να η Ευκαιρία> για νέους λογοτέχνες για το μυθιστόρημα <7 ημέρες ψέματα>), σε δημοσιογραφικούς διαγωνισμούς (Β΄ Βραβείο σε διαγωνισμό της εφημερίδας <ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ> με σειρά άρθρων) και φοιτητικούς διαγωνισμούς (Α΄ Βραβείο ΕΒΕΑ στον Πανελλήνιο φοιτητικό διαγωνισμό δοκιμίου με θέμα την <Παγκοσμιοποίηση>). Δύο μυθιστορήματά του έχουν εκδοθεί (<7 ημέρες ψέματα> 2002 – Ελληνικά Γράμματα και <Ο μετρητής της ευτυχίας> 2005 – Τυφλόμυγα) ενώ συμμετείχε σε δύο συλλογές διηγημάτων των εκδόσεων <Αμόνι> μαζί με άλλους συγγραφείς (Fortune Cookies 2006, Fortune Cookies II 2008). Το 2008 εγκαταστάθηκε στη Νάξο όπου και άρχισε τη συγγραφή του παρόντος. Το <Ναξιακά Αγλαοσθένους> είναι το πρώτο του ιστορικό βιβλίο.

 https://www.facebook.com/events/1575918732686737/

Ο ιππέας της Ακρόπολης και κεφαλή κούρου από ναξιακό μάρμαρο (από το μουσείο του Κλήβελαντ των ΗΠΑ) με χαρακτηριστικές ομοιότητες.

Ο Κούρος του Ακτίου στο Λούβρο

Για την καθαρά Ναξιακή προέλευση των κούρων του Ακτίου βλέπε Deonna Waldermar, Les Apollon Archaiques, 1909, νουμ. 2, John Griffiths Pedley, Greek sculpture of the archaic period: the island workshops, 1976-Von Zabern, 33

 

Για τη ναξιακή πρόελευση του μαρμάρου βλέπε και

      Κοκκορού-Αλευρά Γεωργία, Τα αρχαία λατομεία της Νάξου, Αρχαιολογική Εφημερίδα 1992

 

Collection:	Paris, Musée du Louvre
Title:	Later Kouros from Actium
Findspot:	Found at Actium, Sanctuary of Apollo
Summary:	Standing nude youth
Material:	Marble
Sculpture Type:	Free-standing statue: kouros
Style:	High Archaic
Technique:	In-the-round
Original or Copy:	Original
Date:	ca. 560 BC - ca. 550 BC
Dimensions:	H 0.995 m
Scale:	Life-size
Region:	Acarnania
Period:	High Archaic

Πηγή: http://www.perseus.tufts.edu/hopper/artifact?name=Louvre%20Ma%20687&object=Sculpture

Ο κολοσσικός Απόλλων των Ναξίων στη Δήλο

Δύο είναι τα έργα που σημαδεύουν το πέρασμα από τέλη του 7^ου, στις αρχές του 6^ου π.Χ. αιώνα: ο κατεστραμμένος κολοσσικός Απόλλων των Ναξίων^[1] και ο κούρος του Ευθυκαρτίδη^[2], αμφότεροι στη Δήλο, αμφότεροι ναξιακά έργα. Υπάρχουν και άλλα έργα από τη Δήλο, τη Θήρα και τη Σάμο (κόρες) που έχουν χρονολογηθεί στην ίδια περίοδο αλλά αυτά είναι τα σπουδαιότερα, για διαφορετικούς λόγους το καθένα.

---

[1] ID 4 (επιγραφές Δήλου) IG XII 5[2] pp. xxv, Roberts, E.S., An Introduction to Greek Epigraphy vol. 1 pp. 27 SGDI no. 5421, Roehl, H., Imagines Inscriptionum Graecarum antiquissimarum edition 3 pp. 66 no. 4 DGE no. 760, Richter, G.M.A., Kouroi no. 13, Κοντολέων, 1939-1941, 23, Ν.Μ. Κοντολέων, Εκ της Αρχαϊκής Νάξου, Ναξιακό Αρχείο, τ. 5, Μάιος 1947, 62.

[2] IG vol. xii.5[2] pp. 24, SGDI no. 5419, Roehl, H., Imagines Inscriptionum Graecarum antiquissimarum edition 3 pp. 65 no. 1, Kern, O., Inscriptiones Graecae DGE no. 757 AGA pp. 27 f ID no. 1 Gallet de Santerre, Délos primitive et archaique (1958) pp. 242 f SEG vol. 23 no. 504

 

 

Αν και θα αναφερθούμε διεξοδικά στον κολοσσικό Απόλλων των Ναξίων (9 μ.) παρακάτω, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι το άγαλμα αυτό θεωρείται ότι εγκαινίασε μία περίοδο στην οποία τα γιγαντιαία αγάλματα είχαν ζήτηση. Ακολούθησαν, οι τρεις ημιτελείς κολοσσοί της Νάξου (10,5 , 6,5 και 5,5 μέτρα), του Σουνίου (3,05), της Θάσου (3,50) και της Σάμου (5 μ.) ^[1]. Τα μεγαλύτερα όλων ήταν δύο ναξιακά έργα, ο Απόλλων της Δήλου και ο Διόνυσος στον Απόλλωνα. Υπάρχει μια γενική εκτίμηση ότι όλα τα γιγαντιαία αγάλματα κατασκευάστηκαν στο ίδιο περίπου διάστημα, δηλαδή τέλη 7^ου π.Χ. αιώνα και για περίπου 30-40 χρόνια και ότι μετά από αυτό το διάστημα οι κούροι κατασκευάζονταν σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο, φυσικό ή λίγο μικρότερο του φυσικού^[2].

---

[1] Κοκκορού-Αλευρά 1994, 332 Αντίθετη άποψη έχει εκφράσει η Rolley (2006, 365) που χρονολογεί τα ναξιακούς κολοσσικούς κούρους στο δεύτερο μισό του 6^ου π.Χ.αιώνα.

[2] Κοκκορού-Αλευρά 1995, 88

 

 

Η Βάση του κολοσσού των Ναξίων με την επιγραφή.

Ο κορμός του κολοσσού και ότι έχει απομείνει από τον οίκο των Ναξίων

Σχεδιαστική αναπαράσταση του οίκου των Ναξίων και του κολοσσικού Απόλλωνα των Ναξίων

Το χέρι του κολοσσού στο μουσείο της Δήλου

Το Χρονικό της Καταστροφής Ενός Αγάλματος

 

Η μεταφορά και ανόρθωση του κολοσσικού Απόλλων των Ναξίων στο πανελλήνιο ιερό της Δήλου, ήταν μια επίδειξη της πολιτισμικής ιδιοφυίας και στρατιωτικής ανωτερότητας. δεν χρειάστηκε καν να υπογράψουν το ανάθημα τους με το εθνικό Νάξιοι, η βάση του κολοσσικού Απόλλωνα, ανέφερε αινιγματικά: [τ]ο̑ ἀϝυτο̑ λίθο̄ ε̄̓μὶ ἀνδριὰς καὶ τὸ σφέλας]^[1].

 

Αξίζει όμως τον κόπο να κάνουμε μια χρονική παρένθεση, παραθέτοντας εδώ τη σύντομη ιστορία (της καταστροφής) του αγάλματος.

Το 499 π.Χ. ή το 478 π.Χ. μετά τη νικηφόρα αντίσταση στη πρώτη περσική εκστρατεία ή μετά τη νικηφόρα μάχη των Πλαταιών, οι Νάξιοι χαράσσουν μια δεύτερη επιγραφή [Ν̣ά̣ξ̣ι̣οι Ἀπόλλω[νι — —]^[2], δηλαδή οι Νάξιοι στον Απόλλωνα, στην οπίσθια μεριά του βάθρου. Με βάση της εξέλιξη του ναξιακού αλφαβήτου θεωρείται πιθανό η επιγραφή αυτή να είναι πολύ μεταγενέστερη^[3].

Το 426 π.Χ. ο Νικίας που οι Αθηναίοι έστειλαν ως θεωρό στο νησί, για να κατευνάσει την οργή του Απόλλωνα και να σώσει τους Αθηναίους από τον λοιμό, μετά τις θυσίες, τους αγώνες και τα συμπόσια, έστησε χάλκινο υπερμεγέθη Φοίνικα. Ο Φοίνικας αυτός κατέπεσε αργότερα από δυνατούς ανέμους συμπαρασύροντας τον κολοσσικό Απόλλων των Ναξίων^[4].

Στις αρχές του 4^ου π.Χ. αιώνα οι Νάξιοι ανόρθωσαν και επιδιόρθωσαν και τον κολοσσικό Απόλλωνα στη Δήλο^[5] αλλά, κατά τα φαινόμενα, ξανάπεσε διότι το 1418 ο περιηγητής Buodelmonti^[6] είδε […] ένα πελώριο άγαλμα που βρίσκεται πεσμένο κατά γης. Κι ήταν τόσο μεγάλο που εμείς, όλοι μαζί, κι είμαστε πάνω από χίλιοι, δεν μπορέσαμε να το αναστηλώσουμε, μ’ όλο που χρησιμοποιήσαμε τις μηχανές και τα σχοινιά από τις γαλέρες […]^[7].

Το 1544, μόλις 136 χρόνια αργότερα ο Maurard^[8] είδε μόνο το άγαλμα και τον κορμό του αγάλματος, άρα το άγαλμα είχε ήδη γίνει συντρίμια, πράγμα που επιβεβαιώνει το 1658 ο Boschini^[9]. Το 1675 μ.Χ. ο Spon^[10] είδε τα συντρίμμια του αγάλματος και οι ντόπιοι αφηγήθηκαν ότι λίγο καιρό πριν ο Ενετός Πρεβετιτόρος Τήνου πριόνισε το πρόσωπο του αγάλματος, γιατί δεν μπορούσε λόγω του βάρους να μεταφέρει όλη την κεφαλή στο πλοίο του. Αυτό το περιστατικό βανδαλισμού θα πρέπει να ήταν παλαιότερο διότι σε επιστολή του^[11], ο Francois de Galaup Chasteuil (1629-1633) αναφέρει ότι […] είδε το άγαλμα του θεού ακρωτηριασμένο. Ήταν χωρίς χέρια και πόδια και χωρισμένο στα δύο. Η κεφαλή του αγάλματος είχε πριονιστεί από το μέτωπο ως το πηγούνι […]. Μερίδιο από το άγαλμα πήρε και ο Άγγλος λήσταρχος^[12] Roe (1623) και άλλοι ομόφυλοί του^[13], αλλά και Γάλλοι λαφυραγωγοί^[14].

 

Η αφαίρεση του προσώπου του κολοσσικού Απόλλωνα των Ναξίων αποτελούσε συνήθη πρακτική την εποχη της βενετοκρατίας, το ίδιο συνέβη και στον έναν (του Φλεριού) κούρο των Μελάνων[15], ενώ κάποιος επιχείρησε να αφαιρέσει ολόκληρο το κεφάλι του κολοσσικού Διονύσου στον Απόλλωνα, προκαλώντας τη ρωγμή στο πρόσωπο του αγάλματος.

 

Επιτρέφοντας στο σύντομο ιστορικού του κολοσσικού Απόλλωνα στη Δήλο, ο Turnefort^[16] βρήκε τον κολοσσό […]ακέφαλον, άποδα, και άχειρα[…]και αναφέρει ότι ήταν ένα κολοσσιαίο άγαλμα ενός ενιαίου μαρμάρινου όγκου και του οποίου οι μεγάλες μπούκλες των μαλλιών έπεφταν στην πλάτη. Το 1818, ο Άγγλος W. Kennard^[17] αφαίρεσε ένα κομμάτι του αριστερού ποδιού του κολοσσού, που περιείχε ένα κομμάτι των τεσσάρων μεγάλων δαχτύλων, μαζί με ένα κολλημένο κομμάτι του βάθρου· αυτό το μάρμαρο φυλάσσεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο. Το 1882 M. Furtwængler^[18] παρατήρησε, όπως ο Wheler και ο Welcker πριν από αυτόν, τις ανοιγμένες τρύπες στη μέση και υπέθεσε ότι αυτές οι τρύπες έπρεπε να χρησιμεύουν για να συγκρατούν, με τη βοήθεια μεταλλικών κουμπιών, κάποιο είδος καλύμματος των λαγόνων ή διαζώματος. Με την άποψη αυτή συμφώνησε και ο Studniczka^[19] αφού πρώτα εξέτασε και ο ίδιος το άγαλμα.

Το 1892 ο M. B. Sauer^[20] υποδεικνύει τα μέρη του κολοσσού που σώζονται ακόμα […]Τμήματα της βάσης στην αρχική τοποθεσία, κομμάτι του στήθους και των γοφών πιο μακριά στα δυτικά, ένα χέρι στο σπίτι του φύλακα, ένα τμήμα του βάθρου και του αριστερού ποδιού στο Λονδίνο […], θεωρεί μάλιστα ότι επειδή η μία επιγραφή είναι αρχαϊκή και η άλλη πολύ μεταγενέστερη, μπορεί οι τρύπες στον κορμό να οφείλονται στην προσπάθεια ανόρθωσης του αγάλματος και η δεύτερη επιγραφή να σηματοδοτεί ακριβώς αυτήν την προσπάθεια. Με την άποψη αυτή διαφωνούν οι υποστηρικτές της ύπαρξης ζώνης^[21]

Σήμερα σώζονται στη Δήλο το ένα χέρι (βρίσκεται στο μουσείο, τμήμα του κορμού και η ενεπίγραφη βάση στήριξης η μεν βάση στο ακριβές σημείο που την τοποθέτησαν το 600 π.Χ. ενώ ο κορμός παράπλευρα της βάσης.

 

 

 

---

[1] ID 4 (επιγραφές Δήλου)

[2] ID 49 (επιγραφές Δήλου)

[3] Οι επιγραφές Νάξου IG XII 5 δίνουν πιθανή ημερομηνία το 415 π.Χ. Για παράδειγμα στη στήλη του Αλξήνωρ που έχει χρονολογηθεί το 490 π.Χ. [Αλχσηνο̅ρ̣ ε̣πο̣ιησεν hο Ναχσιος· αλλ' εσιδε̣[σθε] το Νάξιος αποδίδεται με ΧΣ ενώ στον κολοσσικό Απόλλωνα αποδίδεται με Ξ, κάτι που έγινε μεταγενέστερα. Στα παλαιότερα ναξιακά έργα όπως στην κόρη της Νικάνδρης το Ξ αποδιδόταν με []Σ (hs) εδώ το [] <h> χρησιμοποιείται μόνο στο ho για να τονίσει το άρθρο. Βεβαίως η χρήση του ΧΣ για την απόδοση του Ξ μπορεί να αποδίδει το βοιωτικό αλφάβητο όπου και βρέθηκε η στήλη όπου η χρήση του ΧΣ ομολογείται από πολύ παλιά όπως στην επιγραφή του χάλκινου αγάλματος του Απόλλωνα, αφιέρωμα του Μάντικλου (700-675 π.Χ.) (.Froehner, Mon. Piot vol. 2 (1895) pp. 137 ff Friedlaender, P., Hoffleit, H., Epigrammata no. 35 Richter, Kouroi no. 41 Karo, Greek Personality in Archaic Sculpture pp. 70 f Jenkins, Dedalica no. 62 Pfeiff, Apollon pp. 23 f Grace, Archaic Sculpture from Boetia pp. 49 f Homann-Wedeking, Die Anfange d. griech Grossplastik pp. 36 f Lamb, Gk. and Roman Bronzes no. 74 Casson, AJA vol. 39 (1935) pp. 511 f CEG no. 326)

Παραταύτα, αν η επιγραφή των Νάξιων ΝΑΞΙΟΙ ΑΠΟΛΛΩΝΙ χαράκτηκε μετά τη μάχη των Πλαταιών και σε ένα κλίμα πανελλήνιας συμμαχίας, ίσως επιλέχθηκε η χρήση μια πιο γενικευμένης αλφάβητου στον ελληνικό χώρο. Ούτως ή άλλως η χρήση του Ξ ομολογείται και από επιγραφή Ανδριώτικη επιγραφή που βρέθηκε στους Δελφούς (500-475 π.Χ. Daux, Hesperia vol. 18 (1949) pp. 58 ff Buck, C.D., The Greek Dialects edition 1 pp. 7 CIDelph. no. 7 ) Άνδρος η οποία θεωρείτο υπό ναξιακή επικυριαρχία, την πρότερη των περσικών εκστρατειών, εποχή. Το Ξ, και γενικά το ελληνικό αλφάβητο, χρησιμοποιήθηκε από πολύ παλιά αυτούσιο στη Μίλητο και όλη τη Δωδεκάπολις, τις Ιωνικές, δηλαδή αποικίες. Μάλιστα αυτό το αλφάβητο (Το Μιλησιακό) υιοθετήθηκε επίσημα από τους Αθηναίους στο τέλος του 5ου αιώνα (Guardicci 2008, 49)

Δεύτερον η χρήση του Ω δεν εμφανίζεται σε καμία αρχαϊκή ναξιακή ανακαλυφθείσα επιγραφή, ως εκ τούτου θεωρείται μεταγενέστερη. Αυτό βέβαια δεν δημιουργεί καμία βεβαιότητα, όσο προς τη χρονολόγηση της επιγραφής ΝΑΞΙΟΙ ΑΠΟΛΛΩΝΙ διότι για παράδειγμα σε επιγραφή της Αρκεσίνης της Αμοργού (η οποία θεωρείται ναξιακή αποικία) πάνω σε στήλη, που έχει χρονολογηθεί 500-475 π.Χ. [άρχοντες της πολεος Σωνδρος, Πεισινο[…], το Ω χρησιμοποιείται. (IG XII 7), ενώ και στις παριανές επιγραφές το Ω χρησιμοποιείται συχνά και από πολύ παλαιά(IG XII 5, 147, 215, 252, 260 κ.α.). Επιπρόσθετα στην επιγραφή IG XII 5[97] που έχει χρονολογηθεί στο τρίτο τέταρτο του 5ου π.Χ. αιώνα (Roehl, H., Imagines Inscriptionum Graecarum antiquissimarum edition 3 pp. 66 no. 6) το ωμέγα ήδη χρησιμοποιείται.

[4] Πλούταρχος, Νικίας [6] μετὰ δὲ τὴν θυσίαν καὶ τὸν ἀγῶνα καὶ τὰς ἑστιάσεις τόν τε φοίνικα τὸν χαλκοῦν ἔστησεν ἀνάθημα τῷ θεῷ, καὶ χωρίον μυρίων δραχμῶν πριάμενος καθιέρωσεν, οὗ τὰς προσόδους ἔδει Δηλίους καταθύοντας ἑστιᾶσθαι, πολλὰ καὶ ἀγαθὰ Νικίᾳ παρὰτῶν θεῶν αἰτουμένους· καὶ γὰρ τοῦτο τῇ στήλῃ ἐνέγραψεν, ἣν ὥσπερ φύλακα τῆς δωρεᾶς ἐν Δήλῳ κατέλιπεν. ὁ δὲ φοῖνιξ ἐκεῖνος ὑπὸ τῶν πνευμάτων ἀποκλασθεὶς ἐνέπεσε τῷ Ναξίων ἀνδριάντι τῷ μεγάλῳ καὶ ἀνέτρεψε. […] Μηλιαράκης 1874, 188-189

Η Σφυρόερα (2011, 179) και Titchener 1988 (στο ίδιο) λένε ότι τα βάθρα των δύο έργων ήταν πολύ μακριά

[5] Σφυρόερα 2011, 859-860

[6] Buodelmonti, Librum Insularum Archipelagi, εκδ, Siner, σελ. 92. Ο Μηλιαράκης (1874, 351 και υπ. 14) δίνει 1422 ημερομηνία για το ταξίδι του Buodelmonti.Σε κάθε περίπτωση, όπως αναφέρει και ο ίδιος, το ταξίδι του διήρκεσε 4 χρόνια (Σιμόπουλος 1984, 291)

[7] Σιμόπουλος 1984,297

[8] Itineraire de Jerome Maurand d’ Antibes a Constantinople (1544) par Leon Dorev, Paris 1901, στο Σιμόπουλος 1984, 369

[9] Boschini (1658), σελ. 44, στο Μηλιαράκης 1874, 351 υπ. 14

[10] Spon (1675), σελ. 38, στο Μηλιαράκης 1874, 351 υπ. 14, Σιμόπουλος 1984, 691

[11] Le solitaire du Mont Liban: Lettres inedites ecrites de Provence et de Syrie a Peiresc (1629-1633), Paris – 1890 στο Σιμόπουλος 1984, 141, υπ. 1

[12] Για τα κατορθώματα του Roe (1622-1628), Βλέπε Σιμόπουλος 134-143

[13] Στο οδοιπορικό “Les Voyages du sieur du Loir” (Paris - 1654) αναφέρεται μια προσωπική μαρτυρία του Γάλλου πρεσβευτή De La Haye […] είδα στην Δήλο (1639) Άγγλους να πριονίζουν στα δύο ένα άγαλμα του Απόλλωνα, για να πάρουν ένα κομμάτι […] στο Σιμόπουλος 1984, 141, υπ. 1. Ένας ακόμα περιηγητής που φρόντισε να αφαιρέσει ένα κομμάτι του αγάλματος αναφέρεται από τον Σιμόπουλο, πρόκειται για τον Corneille le Brun (1678) (Σιμόπουλος 1984, 141, υπ. 1)

[14] Ένας ακόμα περιηγητής που φρόντισε να αφαιρέσει ένα κομμάτι του αγάλματος αναφέρεται από τον Σιμόπουλο, πρόκειται για τον Corneille le Brun (1678) (Σιμόπουλος 1984, 141, υπ. 1, επίσης Σιμόπουλος 1984, 297, υπ. 2

[15] Στις Μέλανες, στο Φλεριό υπάρχουν δύο ημίεργοι κούροι. Ο ένας, με το πριονισμένο κεφάλι ανήκει στα δαιδαλικά έργα και πρέπει να χρονολογηθεί πριν τα τέλη του 7ου αιώνα, ενώ ο δεύτερος, πάλι με βάση την τυπολογία του ανήκει στο α΄μισό του 6ου π.Χ. αιώνα

[16] Turnefort, Relation d’ un voyage, A σελ. 115, στο Μηλιαράκης 1874, 351 υπ. 14

[17] A catalogue of sculpture, I (1892), p. 68, n° 130; Synopsis (1827), Room 14, n° 103.

[18] Archoeologische Zeitung, 1882, p. 329

[19] Athenische Mittheilungen, XII, p. 10, n. 3

[20] 7) Ibid., XVII, p. 42.στο Salomon Reinach, Le colosse d'Apollon à Délos (pl. V-VI) In: Bulletin de correspondance hellénique. Volume 17, 1893. Σελ. 144

[21] Welcker , Studniczka, Homolle

Χωροθέτηση Δήλιων κτισμάτων και του κολοσσικού Απόλλων των Ναξίων

Ο κολοσσικός Απόλλων των Ναξίων στη Δήλο ανέφερε αινιγματικά: [τ]ο̑ ἀϝυτο̑ λίθο̄ ε̄̓μὶ ἀνδριὰς καὶ τὸ σφέλας]^[1]. Θεωρείται ότι η επιγραφή αναφέρεται στο άγαλμα και το σφέλας (πλίνθος), όχι το βάθρο^[2]. Αν όμως ήταν πάγια τακτική να σκαλίζεται μαζι ο ανδρίας και ο πλίνθος γιατί οι Νάξιοι, επινοητές της μεθόδου, να μπουν στον κόπο να το σκαλίσουν στη βάση του αγάλματος; Δεν είναι απίθανο λοιπόν, η επιγραφή να εκφράζει την κομπορρημοσύνη των Ναξίων, που κατάφεραν να μεταφέρουν το τεράστιο άγαλμα και τη θεόβαρη βάση του από τον Απόλλωνα Νάξου στη Δήλο.

---

[1] ID 4 (επιγραφές Δήλου)

[2] Για ανάλυση της επιγραφής βλέπε Contoleon 1973, 239-251

Για την επιγραφή βλέπε:

description: Inscribed base of a colossus dedicated by the Naxians on Delos

catalogue number: 1047 LSAG reference: 304.10 date: c. 600 to 575 object type: Base region: AI sub-region: Ionic Is. (Cen. & N. Aegean) archaeological context: Delos publications: IG vol. xii.5.2 pp. xxv Roberts, E.S., An Introduction to Greek Epigraphy vol. 1 pp. 27 SGDI no. 5421 Roehl, H., Imagines Inscriptionum Graecarum antiquissimarum edition 3 pp. 66 no. 4 DGE no. 760 ID no. 4 Richter, G.M.A., Kouroi no. 13 Homann-Wedeking, Die Anfänge no. 56 Guarducci, Epigraphica vol. 4 (1942) pp. 155 ff Gallet de Santerre, Délos primitive et archaique (1958) pp. 242 CEG no. 401 Πηγή:   http://poinikastas.csad.ox.ac.uk/4DLink3/4DACTION/LSAGwebDisplayInscription?searchTerm=naxos&searchType=search&searchField=metadata&returnList=0&sequence=0&thisListPosition=8